Γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση

Η γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση (ΓΟΠ) είναι μια νόσος κατά την οποία το όξινο περιεχόμενο του στομάχου μετατοπίζεται προς τον οισοφάγο. Το οξύ περιεχόμενο στον οισοφάγο προκαλεί έντονο αίσθημα καούρας και προκαλεί βλαπτική δράση στον βλεννογόνο του οισοφάγου. Η δράση του γαστρικού υγρού οφείλεται κυρίως στο υδροχλώριο (HCL) και την πεψίνη και λιγότερο στα υπόλοιπα πεπτικά ένζυμα όπως είναι τα παγκρεατικά ένζυμα και τα χολικά άλατα.

Η περισταστιακή παλινδρόμηση είναι αρκετά συνηθισμένη και είναι αποτέλεσμα της υπερκατανάλωσης τροφής, της κατάκλισης μετά το φαγητό και της κατανάλωσης συγκεκριμένων τροφών που επιφέρουν τα συγκεκριμένα συμπτώματα της καούρας. Ωστόσο, η υποτροπιάζουσα παλινδρόμηση οξέος, διαγνωσμένη ως ΓΟΠ, προκύπτει από άλλες αιτίες και μπορεί να έχει πιο σοβαρές επιπλοκές. Οι παροδικές χαλάσεις του κάτω οισοφαγικού σφιγκτήρα συμβάλουν στην εκδήλωση της νόσου. Η ΓΟΠ εμφανίζεται συχνά σε υπέρβαρα ή παχύσαρκα άτομα και σε εγκύους λόγω αυξημένης πίεσης στην κοιλιακή χώρα, μπορεί να εμφανιστεί επίσης λόγω λήψης κάποια φαρμακευτικής αγωγής και λόγω καπνίσματος. Η πλειοψηφία των ασθενών με ήπια ή σοβαρή παλινδρόμηση έχουν διαφραγματοκήλη που ορίζεται η μετατόπιση τμήματος του στομάχου προς το θώρακα, διαμέσου του οισοφαγικού τμήματος.

Οι θεραπευτικοί στόχοι για άτομα που έχουν διαγνωστεί με ΓΟΠ είναι αρχικά η ύφεση των συμπτωμάτων, η επούλωση των βλαβών του βλεννογόνου και η πρόληψη της υποτροπής. Η θεραπεία διακρίνεται σε συντηρητική και χειρουργική. Στην συντηρητική θεραπεία ο ασθενής καλείται να τροποποιήσει κάποιες διατροφικές συνήθειες , να αλλάξει κάποιες συνήθειες στον τρόπο ζωής του ή να ξεκινήσει κάποια φαρμακευτική αγωγή.

Οι αλλαγές στον τρόπο ζωής για την αντιμετώπιση των συμπτωμάτων της ΓΟΠ περιλαμβανουν τα ακόλουθα: την απώλεια βάρους, μικρά και συχνά γεύματα μέσα στην ημέρα, αποφυγή συγκεκριμένων τροφών, ανύψωση της κεφαλής του κρεβατιού, διακοπή καπνίσματος και αλκοόλ και αποφυγή σφιχτών ζωνών.

Όσο αφορά την διατροφή των ασθενών με ΓΟΠ μερικές τροποποιήσεις σε αυτή στοχεύουν στον περιορισμό της παλινδρόμησης και του ερεθισμού του οισοφάγου. Μια από τις συστάσεις για τα άτομα με ΓΟΠ αποτελεί ο περιορισμός του προσλαμβανόμενου λίπους (< 45gr λίπος/ημέρα). Συνεπώς τα γλυκά και οι σοκολάτες συνίσταται να αποφεύγονται καθώς αυξάνουν τα συμπτώματα της ΓΟΠ λόγω του υψηλού λίπους που περιέχουν και της υψηλής ωσμωτικότητας τους. Οι χυμοί και κυρίως εσπεριδοειδών και της ντομάτας φαίνεται ότι επιδεινώνουν τα συμπτώματα λόγω της οξύτητας τους. Επιπλέον ο καφές, το αλκοόλ, τα αναψυκτικά, το κρεμμύδι, το σκόρδο, ο δυόσμος και η μέντα έχουν ενοχοποιηθεί για την επιδείνωση των συμπτωμάτων της ΓΟΠ.

Μερικές από τις φαρμακευτικές αγωγές για την αντιμετώπιση της ΓΟΠ είναι οι εξής:

  • Ανταγωνιστές αντλίας πρωτονίων (PPIs): μειώνουν την ποσότητα υδροχλωρικού οξέος που παράγεται στο στομάχι, αποτελούν κύρια φαρμακευτική αγωγή

  • Ανταγωνιστές H2 υποδοχέων (H2RAS): μειώνουν την ποσότητα υδροχλωρικού οξέος που παράγεται στο στομάχι

  • Αντιόξινα: εξουδετερώνουν το υδροχλωρικό οξύ στο στομάχι με αλκαλικές ουσίες

  • Προκινητικά: βελτιώνουν τη γαστρική κένωση

Στην περίπτωση που οι αλλαγές στον τρόπο ζωής δεν βελτιώσουν τα συμπτώματα της ΓΟΠ ή η φαρμακευτική αγωγή δεν έχει τα επιθυμητά αποτελέσματα μπορεί να χρειαστεί χειρουργική επέμβαση.

Duke, M. C. and Farrell, T. M. (2017) ‘Surgery for Gastroesophageal Reflux Disease in the Morbidly Obese Patient’, in Journal of Laparoendoscopic and Advanced Surgical Techniques. doi: 10.1089/lap.2016.29013.mcd.

Freedberg, D. E., Kim, L. S. and Yang, Y. X. (2017) ‘The Risks and Benefits of Long-term Use of Proton Pump Inhibitors: Expert Review and Best Practice Advice From the American Gastroenterological Association’, Gastroenterology. doi: 10.1053/j.gastro.2017.01.031.

Gorodner, V. et al. (2018) ‘Gastroesophageal reflux disease and morbid obesity: evaluation and treatment’, Updates in Surgery. doi: 10.1007/s13304-018-0579-4.

Iwakiri, K. et al. (2016) ‘Evidence-based clinical practice guidelines for gastroesophageal reflux disease 2015’, Journal of Gastroenterology. doi: 10.1007/s00535-016-1227-8.

Kahrilas, P. J. (2008) ‘Clinical practice. Gastroesophageal reflux disease.’, The New England journal of medicine. doi: 10.1056/NEJMcp0804684.

Katz, P. O., Gerson, L. B. and Vela, M. F. (2013) ‘Guidelines for the diagnosis and management of gastroesophageal reflux disease’, American Journal of Gastroenterology. doi: 10.1038/ajg.2012.444.

Kindel, T. L. and Oleynikov, D. (2016) ‘The Improvement of Gastroesophageal Reflux Disease and Barrett’s after Bariatric Surgery’, Obesity Surgery. doi: 10.1007/s11695-016-2116-1.

Lightdale, J. R. et al. (2013) ‘Gastroesophageal reflux: Management guidance for the pediatrician’, Pediatrics. doi: 10.1542/peds.2013-0421.

Patti, M. G. (2016) ‘An evidence-based approach to the treatment of gastroesophageal reflux disease’, JAMA Surgery. doi: 10.1001/jamasurg.2015.4233.

Ruigómez, A. et al. (2012) ‘Gastroesophageal reflux disease in primary care: Using changes in proton pump inhibitor therapy as an indicator of partial response’, Scandinavian Journal of Gastroenterology. doi: 10.3109/00365521.2012.679682.

Vaezi, M. F. et al. (2016) ‘An Episode Payment Framework for Gastroesophageal Reflux Disease: Symptomatic Gastroesophageal Reflux Disease, Dysplastic and Nondysplastic Barrett’s Esophagus, and Anti-Reflux Surgical and Endoscopic Interventions’, Gastroenterology. doi: 10.1053/j.gastro.2016.02.036.

Πρόσφατα Άρθρα

Κάνε το πρώτο βήμα

Επικοινώνησε μαζί μου για την υιοθέτηση υγιεινών διατροφικών συνηθειών, την αντιμετώπιση διαφόρων παθολογικών καταστάσεων και την διαχείριση του σωματικού σου βάρους μέσω εξατομικευμένων προγραμμάτων διατροφής και διατροφικής εκπαίδευσης.

Η αυξημένη αρτηριακή πίεση οδηγεί σε στεφανιαία νόσο, έμφραγμα μυοκαρδίου, αγγειακό εγκεφαλικό επεισόδιο και νεφρική ανεπάρκεια. Η επάνοδος της αρτηριακής πίεσης στα φυσιολογικά όρια με την κατάλληλη διατροφή, άσκηση και φαρμακευτική αγωγή μειώνει την πιθανότητα θανάτου από τα παραπάνω.

Θεραπευτική προσέγγιση υπερτασης

  1. Απώλεια σωματικού βάρους

Η απώλεια βάρους αποτελεί σημαντικό μέτρο για την ελάττωση της αρτηριακής πίεσης ιδιαίτερα στα υπέρβαρα και παχύσαρκα άτομα, καθώς έχει αποδειχθεί από κλινικές μελέτες ότι ελαττώνει την αρτηριακή πίεση και την ανάγκη πρόσληψης αντιυπερτασικών φαρμάκων.

  1. Διατροφή

Για την υπέρταση απαιτείται μια διατροφή πλούσια σε φρούτα, λαχανικά, σύνθετους υδατάνθρακες και πολυακόρεστα λιπαρά ενώ φτωχή σε κορεσμένα λιπαρά <10% των συνολικών θερμίδων.

  1. Αλάτι

Το αλάτι είναι απαραίτητο για πολλές λειτουργίες του οργανισμού μας. Τα περισσότερα τρόφιμα που καταναλώνουμε περιέχουν αρκετό αλάτι καλύπτοντας τις ανάγκες του οργανισμού μας χωρίς να απατείται η χρήση του επιτραπέζιου αλατιού. Η υπέρμετρη κατανάλωση άλατος προκαλεί υπέρταση είτε επιδυνώνει μια προϋπάρχουσα αυξημένη αρτηριακή πίεση, συνεπώς συστήνεται ο περιορισμός του αλατιού <5gr/ημέρα και των επεξεργασμένων τροφίμων. Η χρήση μπαχαρικών και μυρωδικών βοηθά στον περιορισμό της χρήσης άλατος.

  1. Καφές και τσάι

Ο καφές και το τσάι είναι ροφήματα πλούσια σε καφεΐνη, η οποία προκαλεί αγγειοσύσπαση. Στην περίπτωση της υπέρτασης συνίσταται η μέτρια κατανάλωση τους, 1-2 φλιτζάνια/ημέρα περιεκτικότητας σε 27,5% σε καφεϊνη.

  1. Σωματική άσκηση

Η μέτριας έντασης σωματική άσκηση βοηθά στην πρόληψη εμφάνισης υπέρτασης και πολλών άλλων παραγόντων όπως είναι ο σακχαρώδης διαβήτης, η παχυσαρκία, η στεφανιαία νόσος και το αγγειακό εγκεφαλικό επεισόδιο. Στην περίπτωση που έχει εκδηλωθεί η υπέρταση, η άσκηση μειώνει την αρτηριακή πίεση και ως εκ τούτου έχει μια θεραπευτική ιδιότητα. Η άσκηση θα πρέπει να είναι αερόβια (περπάτημα, κολύμβηση, ποδήλατο) και όχι αναερόβια (βάρη) καθώς δεν έχει ευεργετικές επιδράσεις στην περίπτωση της υπέρτασης. Η διάρκεια της άσκησης συνίσταται στα 30-60 λεπτά μέτριας έντασης για τουλάχιστον 3 φορές την εβδομάδα.

Επικοινωνια