Υπέρταση

Υπέρταση

Αρτηριακή πίεση είναι η πίεση που ασκεί το αίμα στο τοίχωμα των αρτηριών καθώς ρέει μέσα σε αυτές. Η αρτηριακή πίεση εκφράζεται με τη συστολική πίεση, η οποία είναι η πίεση που ασκεί το αίμα στο τοίχωμα των αρτηριών καθώς φεύγει από την καρδιά και η διαστολική πίεση, η οποία είναι η πίεση που ασκεί το αίμα στα τοιχώματα των αρτηριών όταν η καρδιά ξεκουράζεται.

Η ιδανική αρτηριακή πίεση σε υγιείς ενήλικες είναι κάτω από 120 για την συστολική και κάτω από 80 για τη διαστολική. Οποιαδήποτε τιμή αρτηριακής πίεσης άνω του 140 για τη συστολική και άνω του 90 για τη διαστολική θεωρείται υπέρταση.

Τα αίτια της υψηλής πίεσης ποικίλουν και σε κάποιες περιπτώσεις είναι άγνωστα όπως στην περίπτωση της ιδιοπαθούς υπέρτασης. Η ιδιοπαθής υπέρταση είναι υπεύθυνη για το 95% των περιπτώσεων υπέρτασης και μπορεί να οφείλεται σε προβλήματα που προκύπτουν από νευροορμονικούς παράγοντες που επηρεάζουν το εύρος των αγγείων. Σε κάποιες άλλες περιπτώσεις ωστόσο, η υψηλή πίεση μπορεί να οφείλεται σε άλλη πάθηση, όπως σε νεφρικές, καρδιακές και ενδοκρινολογικές παθήσεις. Όταν συμβαίνει αυτό, τότε την αποκαλούμε δευτεροπαθή υπέρταση και η κατάσταση αυτή αντιμετωπίζεται μόνο με τη θεραπεία της νόσου που την προκάλεσε.

Η αρτηριακή πίεση μετριέται με το σφυγμαμανόμετρο ή με το ηλεκτρονικό πιεσόμετρο και για να μετρήσουμε σωστά την αρτηριακή πίεση προτιμότερη είναι η καθιστή θέση με το αριστερό χέρι ακουμπισμένο στο τραπέζι στο ύψος της καρδιάς, μετά από 5-10 λεπτά ξεκούρασης σε ήσυχο περιβάλλον.

Μερικά από τα συμπώματα της υπέρτασης είναι:

Η αυξημένη αρτηριακή πίεση οδηγεί σε στεφανιαία νόσο, έμφραγμα μυοκαρδίου, αγγειακό εγκεφαλικό επεισόδιο και νεφρική ανεπάρκεια. Η επάνοδος της αρτηριακής πίεσης στα φυσιολογικά όρια με την κατάλληλη διατροφή, άσκηση και φαρμακευτική αγωγή μειώνει την πιθανότητα θανάτου από τα παραπάνω.

Θεραπευτική προσέγγιση υπερτασης

1. Απώλεια σωματικού βάρους

Η απώλεια βάρους αποτελεί σημαντικό μέτρο για την ελάττωση της αρτηριακής πίεσης ιδιαίτερα στα υπέρβαρα και παχύσαρκα άτομα, καθώς έχει αποδειχθεί από κλινικές μελέτες ότι ελαττώνει την αρτηριακή πίεση και την ανάγκη πρόσληψης αντιυπερτασικών φαρμάκων.

2. Διατροφή

Για την υπέρταση απαιτείται μια διατροφή πλούσια σε φρούτα, λαχανικά, σύνθετους υδατάνθρακες και πολυακόρεστα λιπαρά ενώ φτωχή σε κορεσμένα λιπαρά <10% των συνολικών θερμίδων.

3. Αλάτι

Το αλάτι είναι απαραίτητο για πολλές λειτουργίες του οργανισμού μας. Τα περισσότερα τρόφιμα που καταναλώνουμε περιέχουν αρκετό αλάτι καλύπτοντας τις ανάγκες του οργανισμού μας χωρίς να απατείται η χρήση του επιτραπέζιου αλατιού. Η υπέρμετρη κατανάλωση άλατος προκαλεί υπέρταση είτε επιδυνώνει μια προϋπάρχουσα αυξημένη αρτηριακή πίεση, συνεπώς συστήνεται ο περιορισμός του αλατιού <5gr/ημέρα και των επεξεργασμένων τροφίμων. Η χρήση μπαχαρικών και μυρωδικών βοηθά στον περιορισμό της χρήσης άλατος.

4. Καφές και τσάι

Ο καφές και το τσάι είναι ροφήματα πλούσια σε καφεΐνη, η οποία προκαλεί αγγειοσύσπαση. Στην περίπτωση της υπέρτασης συνίσταται η μέτρια κατανάλωση τους, 1-2 φλιτζάνια/ημέρα περιεκτικότητας σε 27,5% σε καφεϊνη.

5. Σωματική άσκηση

Η μέτριας έντασης σωματική άσκηση βοηθά στην πρόληψη εμφάνισης υπέρτασης και πολλών άλλων παραγόντων όπως είναι ο σακχαρώδης διαβήτης, η παχυσαρκία, η στεφανιαία νόσος και το αγγειακό εγκεφαλικό επεισόδιο. Στην περίπτωση που έχει εκδηλωθεί η υπέρταση, η άσκηση μειώνει την αρτηριακή πίεση και ως εκ τούτου έχει μια θεραπευτική ιδιότητα. Η άσκηση θα πρέπει να είναι αερόβια (περπάτημα, κολύμβηση, ποδήλατο) και όχι αναερόβια (βάρη) καθώς δεν έχει ευεργετικές επιδράσεις στην περίπτωση της υπέρτασης. Η διάρκεια της άσκησης συνίσταται στα 30-60 λεπτά μέτριας έντασης για τουλάχιστον 3 φορές την εβδομάδα.

Αντιυπερτασικά φάρμακα

Στην περίπτωση της μέτριας ανεβασμένης πίεσης δεν είναι απαραίτητα η λήψη των αντιυπερτασικών φαρμάκων, μπορεί κανείς να την ρυθμίσει με απώλεια σωματικού βάρους, άσκηση, διακοπή του καπνίσματος, μείωση της κατανάλωσης αλκοόλ και αποφυγή αλμυρών τροφών. Στην περίπτωση που οφείλεται σε δευτεροπαθές αίτιο η υπέρταση, μπορεί κανείς να την επαναφέρει με μια παρεμβατική μέθοδο ενώ στην περίπτωση της ιδιοπαθούς υπέρτασης, που δεν ρυθμίζεται με μη φαρμακευτικά μέσα, η προσθήκη της φαρμακευτικής αγωγής είναι απαραίτητα. Σε κάθε περίπτωση ωστόσο συμβουλευόμαστε τον θεράποντα γιατρό.